μ? ένα μου φιλί
ψήλωσες πολύ.
Κι άπλωσες κλωνιά
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
κι άπλωσες κλωνιά
μες στη γειτονιά.

Τώρα με κοιτάς
και φεύγεις μυγδαλιά μου
τώρα με κοιτάς
και δε με χαιρετάς.
Πρόσεξε καλά
σ? το λέω μυγδαλιά μου
πρόσεξε καλά
μην πέσεις χαμηλά.

Ψήλωσες πολύ
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
ψήλωσες πολύ
μ? ένα μου φιλί.

Μ? ένα μου φιλί
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
μ? ένα μου φιλί
έγινες πουλί.
Κι άνοιξες φτερά
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
κι άνοιξες φτερά
σε βαθιά νερά.

Τώρα με κοιτάς
και φεύγεις μυγδαλιά μου
τώρα με κοιτάς
και δε με χαιρετάς.
Πρόσεξε καλά
σ? το λέω μυγδαλιά μου
πρόσεξε καλά
μην πέσεις χαμηλά.

Ψήλωσες πολύ
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
ψήλωσες πολύ
μ? ένα μου φιλί.

Μ? ένα μου φιλί
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
μ? ένα μου φιλί
ψήλωσες πολύ.
Κι άπλωσες κλωνιά
μυγδαλιά μυγδαλίτσα μου
κι άπλωσες κλωνιά
μες στη γειτονιά.

Μουσική/Στίχοι: Δημητρίου Βασίλης/Γκάτσος Νίκος

  Η πανέμορφη αμυγδαλιά ήταν το αντικείμενο ενασχόλησης τη χθεσινή μέρα !Οι αμυγδαλιές που έχουν ανθίσει μέσα στο καταχείμωνο μας έδωσαν αφορμή να μιλήσουμε  για το δέντρο ,τα άνθη,τους καρπούς του που είναι τόσο θρεπτικοί και νόστιμοι!Συζητήσαμε για τη χρησιμότητά τους στη διατροφή μας τόσο τρώγοντάς τα όπως είναι αλλά και βάζοντάς τα σε γλυκά ή φαγητά.Την περίοδο της άνθισης της αμυγδαλιάς στην αρχαία Αθήνα γίνονταν τα «Ανθεστήρια». Στη διάρκεια τους, οι γονείς στεφάνωναν τα τρίχρονα παιδιά, ίσως γιατί άρχιζε η άνοιξη της ευχάριστης ζωής τους.

Στο τέλος   είπαμε κι ένα παραμύθι………..

Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι’ αυτό το χειμώνα την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της, την είδε και την ερωτεύτηκε. Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή το Βοριά; Τριγυρνούσε θλιμμένος έξω από το παράθυρό της. Ώσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα. Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του. Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχοντας και αγκάλιασε το Βοριά. Δεν άντεξε την παγωνιά και απ’ το κρύο του ξεψύχησε.  Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα.